Fenerbahçe'yi niye seviyorum?

Sparta Prag maçında beni sonuç kadar etkileyen bir güzellik, tribünlerdeki "Atam İzindeyiz" pankartıydı. Sıradan değil, binlerce insanın yüreğinden yazılmış bir pankart, tribünlerdeki samanyoluydu. İrtica yuvası haline getirilen takımlara ibret olsun. Hep kendime soruyorum, "Fenerbahçe'yi niye seviyorum?" diye... Fenerbahçe'nin cesaretini seviyorum. Taraftarlarının arasındaki yürek bağını. Yaralı arkadaşını sırtında taşıyan, yaralı asker fedakarlığını... Haksızlıklarda sokağa taşmasını, hiçbir takımda olmayan coşkusunu seviyorum. Fenerbahçeli değilim ama Fenerbahçe'yi seviyorum. Ülkesinin gerçeklerine uykulu gözlerle bakmadığı için seviyorum Fenerbahçe'yi... Cumhuriyet ilkelerinin kayıtsız şartsız savunucusu olduğu için... Karanlıkları, aydınlığıyla işgal ettiği için... Her maçta, yüreğindeki bildirileri dağıttığı için seviyorum. İhanet uşaklığı yapan federasyonlara en yürekli tepkiyi gösteren takım olduğu için seviyorum. Dünyanın en güzel tribün resimlerine eşlik ettiği için... Çocuk sevinçlerinin en anlamlı temsilcisi olduğu için... Başarılı olamadığı zamanlarda bile büyük kaldığı için seviyorum. Böylesine sevildiği için seviyorum.Hakki yalcin Takvim gazetesi